കാലിക്കറ്റ്‌ യൂനിവേഴ്‌സിറ്റിയില്‍ എത്തിയാല്‍ എല്ലായ്‌പ്പോഴും ഞാന്‍ ഗൃഹാതുരയാവാറുണ്ട്‌. എപ്പോ നൊസ്റ്റാള്‍ജിക്കാവാന്‍ തുടങ്ങുന്നോ അപ്പോള്‍ അമ്മു പറയും ഓ! തുടങ്ങി അവളുടെ ഓണനിലാവും കോണകവാലും.ശരിയാണ്‌ ഞാന്‍ അങ്ങിനെയാണ്‌.എവിടെയാണോ അവിടമാണ്‌ എല്ലാം.അതിനപ്പുറം ഒരു ലോകമുണ്ടോ,ഉണ്ടെങ്കിലും ഇല്ലാ എന്നു വിശ്വസിക്കുന്നവള്‍.പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയെങ്കിലും ആഴ്‌ചയില്‍ ഒരു ദിവസമെങ്കിലും ലേഡീസ്‌ ഹോസ്‌റ്റലില്‍ ജൂനിയര്‍ കുട്ടികളുടെ മുറികളില്‍( ഞങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന റൂം നമ്പര്‍ 158& 164) കിടന്നുറങ്ങുന്നത്‌ ഞാന്‍ പതിവാക്കിയിരുന്നു.
ജീവിതത്തിലെ എറ്റവും നല്ല കുറെ ദിവസങ്ങള്‍ ചെലവഴിച്ചത്‌ ഈ റൂമിലാണ്‌.പാര്‍ക്കിലെ അശോക മരത്തിന്റെ കീഴിലാണ്‌ ഞങ്ങള്‍ സ്വപ്‌നം കണ്ടിരുന്നത്‌.സര്‍ക്കിളില്‍ നിന്നാണ്‌ സന്ധ്യക്ക്‌ വോട്ടുകള്‍ പിടിച്ചത്‌, ഇടിഞ്ഞു വീഴാറായ ഓഡിറ്റോറിയത്തില്‍ ഹോസ്‌റ്റല്‍ ഡേ നടത്തുന്നതിനിടെ ഭരണകക്ഷികളുമായി തല്ലുപിടിച്ചത്‌, ചില്ലു ജനാലയുള്ള ക്ലാസ്‌മുറിയില്‍ മീഡിയ എത്തിക്‌സ്‌ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഉറങ്ങി വീണത്‌, സ്‌നാക്ക്‌ ബാറില്‍ നിന്ന്‌ കൊടുംവേനലില്‍ ചുടുചായയും കനത്ത മഴയില്‍ ഐസ്‌ക്രീമും കഴിച്ചത്‌, സെമിനാര്‍ കോംപ്ലക്‌സില്‍ പസോളനിയെയും,ഹിച്ച്‌കോക്കിനെയും മജീദ്‌ മജീദിയെയും നുള്ളിപ്പറിച്ചത്‌, മഞ്ഞപ്പൂക്കള്‍ വീണ നടപ്പാതകള്‍ നിഴലുകളില്ലാതെ വെറുതെ എന്ന്‌ കവിതയെഴുതിയത്‌ എല്ലാം ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഗൃഹാതുരയാവാതെയെങ്ങിനെ ഇരിക്കും.
അമ്മൂന്‌ ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞാല്‍ മനസ്സിലാവില്ല...ഓണനിലാവും കോണകവാലും എന്നു പറഞ്ഞ്‌ അവള്‍ ഇപ്പോഴും എന്നെ കളിയാക്കാന്‍ തക്കം പാര്‍ത്തിരിക്കുകയായിരിക്കും.
ഫോട്ടോ:
5 comments:
പോരേേേേേേട്ടേ പോരേേേേേേട്ട
നൊസ്റ്റാള്ജിയ അങ്ങനെ പോരേേേേട്ട
saritha.. aa mans njna kanduu..............
be happpyyy
അതെ...അതെ...ഗൃഹാതുരത നീണാള്‍ വാഴട്ടെ...!!
കാലിക്കറ്റ്‌ യൂനിവേഴ്‌സിറ്റി കാംപസില്‍ നൊസ്റ്റാള്ജിയ ഹോള്‍സെയിലായി വില്‍ക്കുന്നുണ്ടോ
ona nilayum konaka valum thanne...im hiding some where behind here only to pop n tease you wenever u write abt nostalgi...your blog is really cool
Post a Comment